ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…
Ημέρα εγκλεισμού 45η – Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2020
Αν και Χειμώνας, η μέρα ήταν αρκετά ζεστή κι έτσι ο Αγησίλαος και ο Αριστοτέλης βγήκαν στον κήπο να περπατήσουν.
-« Πως πάνε οι έρευνες σας για την…πως μου την είπες αυτή την ενέργεια;;;» ρώτησε ο Αγησίλαος τον εγγονό του.
-« Ασύρματη μεταφορά ενέργειας προς αντικείμενα μακρόβιου συντονισμού» απάντησε χαμογελώντας ο Αριστοτέλης.
« Πάμε πολύ καλά παππού, ήδη αυξήσαμε το μήκος που οι πίδακες ενέργειας τροφοδοτούν ασύρματα ηλεκτρικές συσκευές. Κι όλα μέσω του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου το οποίο δεν εκπέμπει καμιά ακτινοβολία.»
Ο Αριστοτέλης είχε σπουδάσει Ηλεκτρομηχανική κι ασχολούνταν με την εξέλιξη των συσκευών που χρησιμοποιούνταν ως δεξαμενές ενέργειας.
Κάθισαν στο παγκάκι κάτω από τον μεγάλο πλάτανο, που είχε ήδη ρίξει όλα τα φύλλα του σχηματίζοντας ένα παχύ στρώμα τριγύρω.
-«Άξιζε ο αγώνας μας παιδί μου…όσο βλέπω την ποιότητα της ζωής σας, που όλο και τη βελτιώνετε, ναι, άξιζε χωρίς καμιά αμφιβολία. Έφυγαν τα ηλεκτροφόρα σύρματα της ΔΕΗ και οι μεταλλικοί πυλώνες με την υψηλή τάση ρεύματος. Τί πράγμα ήταν κι εκείνο…σε σημεία όπου υπήρχαν πολλοί τέτοιοι πυλώνες, περνούσαμε με το αυτοκίνητο από κάτω και νιώθαμε μια απίστευτη ζάλη κι ένα βουητό στο κεφάλι μας…Φαντάσου πως τέτοιοι πυλώνες βρισκόταν και σε κατοικημένες περιοχές. Επιτέλους…γλύτωσαν και οι καημένοι οι εναερίτες, που για το μεροκάματο του τρόμου, κρεμόταν στις κολόνες με τα ειδικά πέδιλα…» είπε ο Αγησίλαος…
-« Είναι απίστευτο πως για τόσα χρόνια μόλυναν το περιβάλλον για να παράξουν ρεύμα κι έβαζαν σε κίνδυνο τις ζωές σας, ενώ ήταν τόσο εύκολο κι απλό…και να πεις πως δεν το γνώριζαν;;;»πρόσθεσε προβληματισμένος ο Αριστοτέλης…
-« Σε τί κατάσταση είναι τα ορυχεία της Πτολεμαΐδας παιδί μου;;; Έχει αποκατασταθεί η καταστροφή;;;»
-« Με τόσους τόνους σκουπιδιών που έριξαν εκεί μέσα παππού, ακόμη παιδευόμαστε…Ο τόπος ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ…από τη μια η εξόρυξη του λιγνίτη κι από την άλλη τα σκουπίδια …τόση ασυνειδησία κι ανευθυνότητα και μάλιστα από αυτούς που διοικούσαν τον τόπο...δεν μπορεί ούτε να το διανοηθεί κάποιος.
Φυτεύουν συνεχώς ποικιλίες ακακίας που εμπλουτίζουν το έδαφος με άζωτο και οργανικά συστατικά που θα βελτιώσουν τη γονιμότητα του, αλλά θα χρειαστούν πολλά χρόνια ακόμα για να συνέλθει το μέρος.» είπε ο Αριστοτέλης.
-« Μόλυνση…καταστροφή ..κι εκβιασμός Αριστοτέλη μου!!! Αυτά πρέπει να τα γράψεις στο βιβλίο σου να μείνουν και να μην ξεχαστούν ποτέ…Δεν πρέπει να υπάρξουν ξανά στην κοινωνία τέτοιοι εγκληματίες σαν αυτούς που διοικούσαν αλλά και υπηρετούσαν ως υπάλληλοι τη ΔΕΗ και σαν αυτούς που κυβερνούσαν τη χώρα και τους έδιναν πάτημα με νόμους να φτιάχνουν Ανεξάρτητες Αρχές…
Πόσο τρόμο σκόρπιζαν οι υπάλληλοι της ΔΕΔΔΗΕ που με θράσος έκοβαν το ρεύμα από τα σπίτια…Κι ούτε που τους ένοιαζε, κι ούτε που ρωτούσαν αν υπήρχε κάποιος ασθενής εκεί μέσα που είχε ανάγκη μηχανήματα που λειτουργούσαν με ρεύμα…
Ούτε που τους ένοιαζε αν κάποια μάνα είχε μωρό νεογέννητο ή αν υπήρχαν ηλικιωμένοι που χρειαζόταν ζεστασιά…
Όλα εξαρτιόταν από το ρεύμα κι αυτοί που κυβερνούσαν το έκοβαν, αν δεν το πλήρωναν οι άνθρωποι, χωρίς να λαμβάνουν τίποτα υπόψιν τους…
Οι φουσκωμένοι λογαριασμοί της ΔΕΗ και οι τρομοκράτες υπάλληλοι της ΔΕΔΔΗΕ….εφιάλτης που σου έκοβε την ανάσα…»
Ο παππούς έσφιξε το χέρι του Αριστοτέλη….
«Χαίρομαι αγόρι μου…χαίρομαι που η Ελλήνων Πολιτεία μας απάλλαξε από όλα αυτά τα παράσιτα, τους γλοιώδεις άψυχους που έστειλαν χιλιάδες ανθρώπους στην αυτοκτονία….Γιατί μια τέτοια κατάσταση, μόνον απόγνωση έφερνε…και η απόγνωση έφερνε τρέλα…Χαίρομαι που όλα τα ισορροπήσατε, σας δώσαμε μεγάλο φορτίο να κουβαλήσετε παιδί μου και μεγάλη ευθύνη να διορθώσετε όσα εμείς με μεγάλη ευκολία καταστρέψαμε…» κι ο Αγησίλαος έσκυψε το κεφάλι …
-« Παππού…θέλω να ξέρεις πως είμαι πολύ περήφανος για εσένα και όλους όσους αγωνιστήκατε τότε να φέρεται την αλλαγή με την Ελλήνων Συνέλευσις…Δε θέλω να σκύβεις το κεφάλι …όχι εσύ…Δεν ήσουν ανάμεσα σε εκείνους που περιγελούσαν την ένωση των Ελλήνων και συντηρούσαν το καθεστώς…εκείνοι πρέπει να σκύβουν το κεφάλι…εκείνοι που δεν ενώθηκαν μαζί σας, να τελείωνε όλο αυτό μια ώρα νωρίτερα…Εκείνοι που άκουγαν και δεν έδιναν σημασία παππού…Δεν υπάρχει χειρότερο έγκλημα, να βλέπεις αυτόν που προσπαθεί να σώσει εσένα και τα παιδιά σου και να τον χλευάζεις, να τον ειρωνεύεσαι και να τον εμποδίζεις να σε σώσει…. Είμαι περήφανος που ο δικός μου πρόγονος, ο παππούς μου, έκανε αγώνα με ανιδιοτέλεια για να είναι σήμερα το δικό μου παιδί ελεύθερο …Το να αγωνίζομαι κι εγώ να διορθώσω τα λάθη του παρελθόντος, είναι καθήκον μου μιας και είμαι ενεργός πολίτης στην πολιτεία μου…»
Κι ο Αριστοτέλης αγκάλιασε τον Αγησίλαο που έκλαιγε από τη συγκίνηση και τη χαρά για όσα άκουγε από τον εγγονό του…
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ
http://esykozanisnea.blogspot.com/2020/12/45-21-2020.html
0 Σχόλια